Aleppo deel 4
Er moet iets gezegd worden over de enorme gastvrijheid van de mensen in Aleppo. Overal waar ik kom wordt wel iets te eten of te drinken aangeboden. Jammer genoeg kan ik dit niet aannemen, nergens. Mijn verwende westerse maag zou het niet verdragen. En ziek worden is wel het laatste wat ik wil op deze reis. De eerste kraampjes en winkeltjes zijn al weer geopend al staan ze midden tussen het puin. Er wordt geveegd, geschept, genaaid, gepoetst. De stenen die nog heel zijn worden opgestapeld. Ze worden bij de nieuwbouw opnieuw gebruikt. Ik sta te midden van alle puin en denk: " waar in Godsnaam moet je beginnen? "
Maar terug naar het voedsel. Gelukkig zijn er eetgelegenheden waar ik wel kan eten en de tafel wordt vol gezet met vele heerlijkheden. We starten met drie personen, vervolgens schuift er telkens een nieuwe vriend of vriendin aan, uiteindelijk zitten we met zijn tienen aan tafel. En dat elke dag. Het is gezellig, we hebben veel gelachen en genoten ook van muziek. Dit is dan elke avond zo. Iedereen legt wat op je bord en de vork gaat rond. Men is erg bezorgd dat ik ook maar iets te kort zou kunnen komen. Het gezelschap is heel gemêleerd: o.a. een christen, een Moslim, een Maroniet, een Aramees, een Kopt, niemand die er ook maar van opkijkt. Ik hoor dat dit na de oorlog wel is veranderd. Nu wordt er wel meer opgelet wie wie is en waar vandaan komt. Voor de oorlog werd daar nooit naar omgekeken.
Ook in de winkels is weer van alles te koop. Uiteraard moet je daar voor wel geld hebben. Ik moet eerlijk bekennen dat mij dat gedurende de week wel een aantal spagaten heeft gekost.
In de stad worden veel concerten gegeven. Muziek, zo wordt mij verteld , is goed om de ellende te boven te komen. Een aantal van deze concerten moet betaald worden, vele zijn vrij toegankelijk voor iedereen. Ik hoor dat er op de dag van mijn vertrek zo'n concert gegeven zal worden in de Citadel. Er was ook een concert in de Maronite Church, er zit weliswaar geen dak meer op die kerk maar toch. De kerk was helemaal vol. Maar daarover later meer.
Als je over straat loopt in de delen van de stad die nog heel zijn lijkt het of er niets aan de hand is. Tot er dan toch weer een autobom wordt geplaatst en de sirenes door de straten gillen. Heel onwerkelijk.
Fotoalbum: https://www.simonegerard.nl/2823/0/references/algemeen/aleppo-deel-4
Maar terug naar het voedsel. Gelukkig zijn er eetgelegenheden waar ik wel kan eten en de tafel wordt vol gezet met vele heerlijkheden. We starten met drie personen, vervolgens schuift er telkens een nieuwe vriend of vriendin aan, uiteindelijk zitten we met zijn tienen aan tafel. En dat elke dag. Het is gezellig, we hebben veel gelachen en genoten ook van muziek. Dit is dan elke avond zo. Iedereen legt wat op je bord en de vork gaat rond. Men is erg bezorgd dat ik ook maar iets te kort zou kunnen komen. Het gezelschap is heel gemêleerd: o.a. een christen, een Moslim, een Maroniet, een Aramees, een Kopt, niemand die er ook maar van opkijkt. Ik hoor dat dit na de oorlog wel is veranderd. Nu wordt er wel meer opgelet wie wie is en waar vandaan komt. Voor de oorlog werd daar nooit naar omgekeken.
Ook in de winkels is weer van alles te koop. Uiteraard moet je daar voor wel geld hebben. Ik moet eerlijk bekennen dat mij dat gedurende de week wel een aantal spagaten heeft gekost.
In de stad worden veel concerten gegeven. Muziek, zo wordt mij verteld , is goed om de ellende te boven te komen. Een aantal van deze concerten moet betaald worden, vele zijn vrij toegankelijk voor iedereen. Ik hoor dat er op de dag van mijn vertrek zo'n concert gegeven zal worden in de Citadel. Er was ook een concert in de Maronite Church, er zit weliswaar geen dak meer op die kerk maar toch. De kerk was helemaal vol. Maar daarover later meer.
Als je over straat loopt in de delen van de stad die nog heel zijn lijkt het of er niets aan de hand is. Tot er dan toch weer een autobom wordt geplaatst en de sirenes door de straten gillen. Heel onwerkelijk.
Fotoalbum: https://www.simonegerard.nl/2823/0/references/algemeen/aleppo-deel-4
Jeroen en Carmen Janssens-Montaño
Marianne Van den Berg
Edith Prager