Rotterdam

Als ik aan Rotterdam denk, ruik ik een biefstuk gebraden in de roomboter. Vissen op de plassen en paling vangen. Mijn eerste hengeltje en mijn eerste vis , wat een feest voor een 6 jarige. De paling ging in de badkuip, waar zij krioelden en uiteindelijk ook in die pan met roomboter verdwenen.
Voor mij is Rotterdam ook zeilen op de plassen met de 16 kwadraat, haren in de wind, vrijheid, plezier met grote nicht en neef. Vissen in het kleine roeibootje tot je bruinverbrand doodmoe naar bed ging. Altijd later dan thuis natuurlijk.
Naar de stad gaan met de tram, wat een avontuur voor een Hengelose kleuter, en dan een ijsje eten in de stad.
Een lieve tante die Vicks op mijn borst smeerde als ik zo verkouden en benauwd was en vervolgens bijna stikte in de enorme eucalytus walm. In de Emmalaan zo vanuit de keuken zitten aan het water en een boekje lezen. Kijken naar de ondergaande zon.
Luisteren naar de verhalen van de stad die zo zwaar was gebombardeerd in de oorlog dat er bijna niets meer overeind stond.
Zo is het gekomen dat deze Tukker een speciaal plekje in haar hart heeft voor die prachtige stad, met zo veel mooie architectuur, als een Phoenix verrezen uit de as.
Bewondering en verwondering, respect ook, ik kom er graag en geniet nog net zo veel als vroeger.
Alleen woont er iemand andersn de Emmalaan, de lieve tante leeft niet meer, de nichten wonen verspreid over de wereld. Af en toe zien we elkaar en dan is het goed.

Het hele fotoalbum kijken: klik hier: https://www.simonegerard.nl/2823/0/references/algemeen/rotterdam